Mari de Graaf is in Argentinië en bezocht samen met zijn vrouw de Jeugd Olympische Spelen in Buenos Aires. Speciaal voor Tafeltennis.nl schreef hij een gastblog over zijn ervaringen tijdens het toernooi.
Samen met mijn vrouw Ineke ben ik op bezoek bij de Jeugd Olympische Spelen in Buenos Aires. We zijn nu bijna halverwege en het overtreft onze stoutste verwachtingen. Argentinië is een arm land dat momenteel in een diepe economische crisis verkeert, maar de organisatie van dit evenement heeft dit land op een manier op zich genomen die bij iedereen alle respect afdwingt.
De Opening
Het begon al met de opening die voor iedereen vrij toegankelijk was in het hart van de stad. Hier werd rondom de Obelisk een spectaculaire show weggegeven, niet alleen voor een aantal genodigden en enkele gelukkige toeschouwers in een te klein stadion, maar voor iedereen die erbij wilde zijn. Het enige nadeel was dat je lang van tevoren aanwezig moest zijn en in totaal zo’n vijf uur moest staan, maar dat was het meer dan waard. De Obelisk was het decor van een veelkleurige show waarin de sporten werden uitgebeeld en waarin acrobaten rondom het ruim zeventig meter hoge symbool zweefden. Denk daarbij nog enkele voormalige Argentijnse supersterren als Gabriela Sabatini en Luciana Aimar en je begrijpt het enthousiasme van de aanwezigen. De hoogtepunten voor mij waren de binnenkomst van de Venezolaanse vlag omdat deze door de toeschouwers massaal werd toegejuicht. In Argentinië zijn momenteel tienduizenden Venezolaanse vluchtelingen, en de bekendmaking dat de Thaise grotkinderen aanwezig waren. Het bijbehorende vuurwerk was een prachtige climax.
Gratis Toegang
Een fantastisch uitgangspunt is dat alle wedstrijden gratis te bezoeken zijn. Je moest alleen vooraf een all-in kaart bestellen die voor alle wedstrijden geldt maar vol is vol. Ofwel: soms moet je er vroeg bij zijn om een plaatsje te hebben. En vol zit het! Zonder uitzondering zijn de stadions helemaal of bijna helemaal gevuld met voornamelijk heel veel kinderen en daar is het toch om te doen. Uiteraard hebben we tot nu toe al veel tafeltennis bezocht. Ondanks de soms heel grote sterkteverschillen, hebben we genoten van de strijd, de vriendschappelijke band tussen de spelers, de steun van de Argentijnen voor alle sporters en de bijna perfecte organisatie. Een heel leuk aspect van die organisatie is dat het publiek na de wedstrijden ruim de tijd krijgt om afscheid te nemen van de spelers. Hockey is ook prachtig om te zien, spectaculair met veel goals. Zo hadden wij het geluk om hier enkele wedstrijden van het thuisland te kunnen zien en Argentinië is een hockeygek land. Dat bleek op donderdag toen er net zo veel toeschouwers niet binnen konden voor een wedstrijd van Argentinië als dat er wel binnen konden.
Een andere dag gingen we naar het “urban” park waar diverse nieuwe sporten werden beoefend. Breakdancing, basketbal 3 vs 3, klimmen en BMX-freestyle zijn allemaal aantrekkelijk om te bekijken. Ook hier weer volle stadions maar als je niet naar binnen kon, kon je vanaf een nabijgelegen grasveld ook alles nog goed volgen. Deze nieuwe sporten zijn erg op de jeugd gericht, snel, kort, spectaculair. Er gebeurt heel veel in een hele korte tijd. Rondom de wedstrijden zijn er side-events waar de kinderen alles kunnen uitproberen en ook ontbreekt een uitgebreide catering met veel vlees niet. Uiteraard steunen de Argentijnen fanatiek hun land maar altijd is er applaus voor verliezers, pechvogels die vallen en underdogs.
Gerard Dielissen, directeur van NOC*NSF, heeft al gezegd dat hier een nieuwe norm is neergezet voor de Jeugd Olympische Spelen in zijn blog.
En ik wil daaraan toevoegen: “Muchas Gracias Argentina que podemes ser un parte de esta grande fiesta”.
Mari de Graaf.